سرزمين پارسيان
فرهنگ و گذشته آريایی
به نام پروردگار 29 بهمن روزیست که همه به مادران این سرزمین فکر میکنند و در پناه ایزد بزرگ برایش بهترینها را میخواهند.. مادر شدن در این سرزمین تاوان سنگینی دارد و سخت تر از ان زن بودن و سخت تر عشق ورزیدن ,! زندگی هر زنی در اینجا با زنانگی او پیوند خورده و زنانگی او ردی از انسانیت انسان اساطیریست که گناهکاری ابدی خوانده و باور میشود ... نگو سخت نیست وقتی با باور کم رنگ انسانیت زور میزنی که هستی, نه آدم !!!که فقط هستی و بغض میشود نان و آب و فکر و عشق هر روزت و تازه تر شدنت میشود رنگ خاکستری سکوت !! اینجا ها که باشی باید بجنگی با زن ساختگی باورها, نه خودت اینجا که باشی باید, نباشی تا ببینی میشود فقط بود... اینجا زن زادگاهش بطن مادریست که هنوز از اتهام اغفال یه تاریخ مرد رهایی ندارد ... اینجا که باشی باید بفهمی بودن چقدر نزدیک نبودن است ... اینجا که باشی میتوانی برای حق حیات بجنگی و حیات نداشته باشی ... اینجا پدرت تو را نمیتواند گناهکار ببیند ولی درس تاریخی مرد اغفال شده را خوب میخواند و باور دارد !! میتوانم برایت هزار بار دیگر غزل بسرایم از دلخونی های زنانگی ام ... از حرمتی که بر باد رفت, از جسارتی که نبود ... از نفسی که فقط آه بود!!!! و از نگاهی که گنگ و عبث و تنها به دیوارهای شهر چشم دوخت... اینجا که باشی فرقی نمیکند تو ,مادربزرگ و همه لچک به سرهایش تنهایید..
